F?szálvégi harmatgyönggyé
álmodja magát a hajnal,
lábujjhegyen surran
fényfátyolköpenyben, halkan,
nyomán csak csend
– nem hajlik ág, nem susog rét,
mikor arany korongunk
fentr?l rányitja szemét.
F?szálvégi harmatgyönggyé
álmodja magát a hajnal,
lábujjhegyen surran
fényfátyolköpenyben, halkan,
nyomán csak csend
– nem hajlik ág, nem susog rét,
mikor arany korongunk
fentr?l rányitja szemét.